Rimini - nowoczesny ośrodek turystyczny, działający w harmonii z zabytkami swojej bogatej przeszłości, oferuje kombinację starego i nowego. Jest to idealne miejsce dla tych, którzy chcieliby spędzić relaksowy dzień na plaży oraz dobrze zabawić się na nocnej dyskotece lub pozwiedzać interesujące zabytki. Dla Wlochów Rimini pełni ponadto rolę tradycyjnego kąpieliska rodzinnego, do którego wracają rok po roku, aby zamieszkać w swych ulubionych pensione i oddawać się w opiekę pracowitej padrona di casa, traktującej ich jak krewnych. Do ogromnego rozwoju turystyki z pewnością przyczyniła się niezwykła serdeczność i gościnność, z jakiej słyną właściciele hoteli w tej części Włoch.

Rimini założyli Rzymianie w 268 roku p.n.e., a jego lokacja była strategicznie ważna ze względów handlowych i komunikacyjnych. W średniowieczu było wolną komuną. Pod rządami Malatestów (od końca XIII wieku) miasto przekształciło się w ośrodek kultury i sztuki. W 1843 roku Rimini uzyskało status kąpieliska, a ok. 50 lat później powstał Kursaal i Grand Hotel. Pod wpływem boomu turystycznego lat 60-tych i 70-tych miasto przekształciło się w wysokiej jakości metropolię kąpieliskową i europejską stolicę wakacyjnego wypoczynku.
Rimini składa się z dwóch dzielnic, obu równie ruchliwych: centrum historycznego z przedmieściami oraz dzielnicy nadmorskiej z 15-o kilometrowym pasem plaż, podzielonych na 10 części (Torre Pedrera, Viserba, Viserbella, Rivabella, San Giuliano Mare, Marina Centro, Bellariva, Marebello, Rivazzurra i Miramare). Każda z tych części ma swój unikalny charakter i tradycje.

Na przeciwległych krańcach starego centrum, tuż przy obwałowaniach znajdują się Ponte Tiberio (Most Tyberiusza) i Arco d'Augusto (Łuk Augustusa), wybudowane odpowiednio w I wieku n.e. i w 27 roku p.n.e., zaświadczające o roli Rimini jako kolonii rzymskiej.

Rodowi Malatesta zawdzięcza miasto swój najbardziej znany zabytek, jakim jest Tempio Malatestiano (Świątynia Malatesty). Jest to dziwny z zewnątrz budynek, z nie dokończoną fasadą, lecz powszechnie uznawany za jedno z arcydzieł włoskiego renesansu. W połowie XV wieku Leon Battista Alberti przebudował wcześniejszy franciszkanski kościół gotycki dla Sigismonda Malatesty, kondotiera (dowódcy wojsk najemnych) cieszącego się reputacją człowieka niebywale grzesznego. Długa lista przestępstw Zygmunta obejmuje gwałt, kazirodztwo, rabunek i grabież, nie wspominając już o skrajnym ucisku wobec poddanych. Ówczesny papież Pius II potępił pogańskie ornamenty w świątyni, mówiąc, że jest to "świątynia czcicieli szatana" oraz publicznie wyklął Sigismonda i spalił jego kukłę na ulicach Rzymu. Nie zrobiło to większego wrażenia na kondotierze, który traktował świątynię jako prywatną kaplicę upamiętniającą jego wielką miłość, Isottę degli Atti. Ich splecione inicjały widnieją na licznych emblematach obok niemal równie częstego godła Malatestów - słonia. Jest też kilka znakomitych dzieł sztuki: Krucyfiks przypisywany Giotto, fryzy i reliefy Agostina oraz fresk Piera della Francesca przedstawiający Sigismonda.