Herkulanum to starożytne miasto, zniszczone podczas wybuchu Wezuwiusza 2 sierpnia 79 r. n.e. Jego wykopaliska leżą na terenie współczesnego miasta Ercolano, pomiędzy Wezuwiuszem a Zatoką Neapolitańską.
Ruiny Herkulanum zostały odkryte w 1709 r. Podczas kopania studni przypadkowo natrafiono na scenę starożytnego teatru. Wykopaliska prowadzono już w XVIII i XIX stuleciu. Przede wszystkim jednak wywożono stąd wtedy marmur i brąz, aby udekorować pałace w Neapolu. Dopiero w 1927 roku prace wykopaliskowe i konserwacyjne zostały rozpoczęte tak naprawdę. Archeolodzy przez wiele lat utrzymywali, że w przeciwieństwie do Pompei (po drugiej stronie wulkanu), większość mieszkańców Herkulanum zdołała ujść z życiem. Niedawne odkrycia szkieletów w przerażających pozach sugerują jednak co innego. Obecnie uważa się, że większość ludności została tam zalana wulkaniczną lawą, która później stwardniała w skałę typu tufowego i zakonserwowała duży obszar miasta.
Herkulanum było miastem mieszkalnym, dużo mniejszym niż Pompeje - łatwiej je przez to zwiedzać. Zachowało się po nim znacznie więcej niż po Pompejach. Jego architektura jest jednak mniej efektowna. Nie było to miasto handlowe, a więc nie miało rynku, czyli forum, a jedynie ulice z willami, sklepami, termami i zakładami usługowymi. Wiele domów w Herkulanum jest zamkniętych i często trzeba poprosić któregoś z pracowników o otworzenie (w zamian za napiwek). Ruiny można zwiedzać z wynajętym przewodnikiem, lecz indywidualne oprowadzanie dużo kosztuje. Lepiej więc przyjechać tu z wycieczką lub dyskretnie przykleić się do jakiejś innej wycieczki.