Do położonych na wzgórzu ruin
willi Tyberiusza (
Villa Jovis) można dojść stromą drogą z centrum miasta Capri (z
Piazza Umberto) w ciągu 30 minut: wzdłuż Via Botteghe, a następnie Via Tiberio.
To tutaj schronił się w 27 roku n.e. Tyberiusz, by prowadzić życie pełne występku i wyuzdania, tu również zemścił się na wielu ze swych wrogów, zrzucając ich ponoć ze skały. Nietrudno zrozumieć, dlaczego wybrał właśnie to miejsce - należy ono do najpiękniejszych w Capri, z
niesamowitymi widokami na
Ischię,
Procidę i
Zatokę Neapolitańską. W pogodny dzień widać nawet Salerno i dalszą okolicę. Z willi niewiele pozostało, lecz można sobie wyobrazić jej kształt z rozmaitych zachowanych fragmentów, takich jak sklepione sale i wąskie pasaże.
Willa pobudowana była na niezwykłej różnicy wysokości i złożona z paru pięter, dopasowanych do naturalnego nachylenia zbocza. Różnica poziomu między najwyższym i najniższym punktem wynosiła 40 m. Ogrody willi najprawdopodobniej pokrywały całe wzgórze.
W centralnym punkcie znajdowała się olbrzymia cysterna z wodą deszczową. Było to jedyne źródło wody pitnej. Woda z cysterny służyła ponadto do zasilania łaźni, które tradycyjnie dzieliły się na
frigidarium (zimne),
tepidarium (ciepłe) i
calidarium (gorące). Pomieszczenia cesarskie znajdowały się po stronie wschodniej, w najwyższej i najbardziej chronionej części budynku. Były one całkowicie izolowane od reszty zabudowań, lecz połączone systemem pochylni i schodów. Prostokątny balkon przeznaczony był do spacerów i upajania się rozległymi widokami. W zachodniej części są ruiny konstrukcji, która mogła być starożytnym obserwatorium cesarskiego astrologa. W budynku znajduje się
kościół Santa Maria del Soccorso, otwierany tylko na czas święta Tiberiana Piedigrotta. Położona z boku figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem zastąpiła wcześniejszą z roku 1901, w którą uderzył piorun w roku 1977. Ruiny kwadratowej budowli po stronie południowej to pozostałości rzymskiej latarni morskiej, w której używano ognia do sygnalizacji. Stanowiła ona ważny punkt orientacyjny, obok podobnych latarni w Punta Campanella i Capo Miseno.
Ruiny willi odkrył Karol Bourbon w XVIII wieku. Pierwsze wykopaliska przeprowadzono w roku 1827. Badania na dużo większą skalę kontynuowano w latach 1932-35. Odsłonięto wtedy większą część pierwotnej powierzchni budowli, która wynosiła ok. 7 000 m
2.
|
Poniżej willi Tyberiusza znajduje się bardziej współczesna willa hrabiego Fersena-Adelswarda, szwedzkiego milionera-homoseksualisty, który postawił ten dom na początku ubiegłego stulecia po to, by mieć gdzie ściągać poznanych przygodnie w mieście chłopców. Niestety, obecny właściciel nie udostępnia willi dla zwiedzających.
|
W centralnym punkcie znajdowała się olbrzymia cysterna z wodą deszczową. Było to jedyne źródło wody pitnej. Woda z cysterny służyła ponadto do zasilania łaźni, które tradycyjnie dzieliły się na frigidarium (zimne), tepidarium (ciepłe) i calidarium (gorące). Pomieszczenia cesarskie znajdowały się po stronie wschodniej, w najwyższej i najbardziej chronionej części budynku. Były one całkowicie izolowane od reszty zabudowań, lecz połączone systemem pochylni i schodów. Prostokątny balkon przeznaczony był do spacerów i upajania się rozległymi widokami. W zachodniej części są ruiny konstrukcji, która mogła być starożytnym obserwatorium cesarskiego astrologa. W budynku znajduje się kościół Santa Maria del Soccorso, otwierany tylko na czas święta Tiberiana Piedigrotta. Położona z boku figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem zastąpiła wcześniejszą z roku 1901, w którą uderzył piorun w roku 1977. Ruiny kwadratowej budowli po stronie południowej to pozostałości rzymskiej latarni morskiej, w której używano ognia do sygnalizacji. Stanowiła ona ważny punkt orientacyjny, obok podobnych latarni w Punta Campanella i Capo Miseno.