W północno-zachodnim krańcu wyspy, na pozostałościach willi założono park archeologiczny Damecuta. Willa pamięta czasy rzymskie. Uszkodzenie i w następstwie tego opuszczenie jej spowodowała sławna erupcja Wezuwiusza w 79 roku, która zasypała Capri olbrzymią ilością pyłu. W czasach nowożytnych, a szczególnie w okresie Bourbonów, zabudowania były stałe łupione, a na początku XIX wieku, w czasie panowania na wyspie Francuzów i Anglików, wybudowano tu fortyfikacje.
Obecny stan willi zawdzięczamy serii prac wykopaliskowych, prowadzonych w latach 1937-1948 przez Maiuriego. Odsłonił on ambulatio - długi taras wychodzący w stronę Zatoki Neapolitańskiej. W ostatnim okresie na terenie willi odkryto rzeźbione marmury i posągi.
Po stronie zachodniej znajdowała się część mieszkalna. W części wschodniej wybudowano w wiekach średnich cylindryczna wieżę dla ochrony przed piratami. Odkryte ruiny zawierają alkowę z przedsionkiem, mały taras i dwie sale gościnne.

Rzymska Villa Gradola (lub Gradelle)
Nazwa może pochodzić od wyrazów "gruptula" lub "cryptula" (mała grota), lub też "gladelle", co oznacza stopnie przeznaczone do schodzenia ze zbocza góry do morza.
Pozostałości rzymskich konstrukcji nad Lazurową Grotą nasuwają pytanie, czy istniało w owych czasach z nią połączenie? - jak mówi legenda. Pozostałości te mogłyby pochodzić od starych budowli, których piwnice i urządzenia wodne miałyby takie połączenia.