Wzniesiony został w 80 r. p.n.e. z inicjatywy tych samych duumwirów, którym Pompeje zawdzięczały powstanie Odeonu (Teatru Małego). Budowla ma zewnętrzne wymiary 135 m x 104 m i mogła pomieścić 20 000 widzów. Dojścia do areny poprowadzone zostały od zewnątrz, inaczej niż we wszystkich późniejszych amfiteatrach. Nie przewidziano tu nadto podziemnych pomieszczeń, być może ze względu na fakt, iż arenę i pierwsze rzędy widowni urządzono poniżej poziomu gruntu. Ima cavea składała się z pięciu rzędów siedzeń, zarezerwowanych dla miejscowych dygnitarzy. 12 rzędów stopni miała media cavea, zaś 18 summa cavea. Wokół najwyższego sektora widowni biegła odkryta galeria przeznaczona wyłącznie dla kobiet (dopuszczonych do oglądania widowisk dzięki dekretowi cesarza Augusta), która była odseparowana od reszty widowni i posiadała osobne wejścia. Na zewnątrz tarasu pierwszego piętra wystawały z fasady konsole z otworami na drągi, na których rozpinano velarium - ogromne płótno mające chronić widzów przed spiekotą i deszczem. Podobne rozwiązanie zastosowano sto lat później w rzymskim Koloseum, większym od pompejańskiego (188x156 m).
Gmach ten przeznaczony był wyłącznie do igrzysk sportowych i widowisk z występami par gladiatorów, z polowaniami na dzikie zwierzęta i z walkami z owymi zwierzętami. Igrzyska amfiteatralne cieszyły się tak dużą popularnością, że trzeba było niebawem powiększyć gmach amfiteatru. Na tego rodzaju występy do Pompejów przybywały tłumy widzów z okolicznych miast.
W sąsiedztwie amfiteatru znajdowała się Palestra - olbrzymi plac parad z czworokątnym basenem w środku, gdzie młodzież Pompei bawiła się i uprawiała sport. Bawiono się tu prawdopodobnie także w chwili katastrofy, gdyż w narożu południowo-wschodnim znaleziono mnóstwo szkieletów młodych ludzi próbujących uciekać.