Katedra (Duomo) (Via Duomo)

---

NEAPOL:    Palazzo Reale - Museo Archeologico - Palazzo di Capodimonte -
Zamki - Kościoły - Place - Inne zabytki

Katedra (wł.: Duomo) jest gotycką budowlą z początku XIII w. (neogotycka fasada pochodzi z XIX w.) pod wezwaniem San Gennaro. Kościół stanowi dla neapolitańczyków główny punkt orientacyjny.

Wnętrze katedry

Patron miasta, Św. January (San Gennaro), poniósł męczeńską śmierć w Pozzuoli w 305 r., podczas prześladowań za czasów Dioklecjana. Tradycja mówi, że gdy przeniesiono tutaj ciało świętego, jego zakrzepła krew, zgromadzona w specjalnych fiolkach, przybrała w dłoniach biskupa katedry płynną postać. Od tego czasu cud powtarza się trzy razy do roku - w pierwszą sobotę maja (kiedy to idzie procesja z kościoła św. Klary do katedry) oraz 10 września i 16 grudnia. Całe zdarzenie nadal otacza atmosfera zabobonu. Uważa się, że gdy krew św. Januarego (uznawanego za wybawiciela i protektora miasta) nie zmieni się w płyn - co na szczęście zdarza się bardzo rzadko - na Neapol spadnie jakieś nieszczęście. Co ciekawe, w ubiegłym stuleciu krew nie zmieniła konsystencji m.in. w 1941 r., po czym nastąpił ostatni jak dotąd wybuch Wezuwiusza, w 1980 r. - wówczas miało miejsce trzęsienie ziemi, i w maju 1988 r., w przeddzień porażki Napoli w ważnym meczu z odwiecznymi przeciwnikami, AC Milan.

Cudowne przemienienie dokonuje się podczas specjalnej mszy, na oczach zgromadzonych wiernych. Msza rozpoczyna się o 9.00, a kolejka ustawia się już dwie godziny przedtem - po 7.00 można się już nie dostać do środka. Gdy karabinierzy otworzą drzwi kościoła, wszyscy ruszają hurmem naprzód, aby znaleźć się jak najbliżej miejsca ceremoniału. Należy do nich dołączyć, pamiętając, że przepychanki stanowią integralną część uroczystości. Atmosfera w mieście jest wówczas niezwykle ożywiona. Najpierw, w prezbiterium otoczonym kordonem policji oraz wianuszkiem natarczywych dziennikarzy i fotoreporterów, odprawia się mszę. Następnie, przy wtórze głośnego aplauzu, wyciągania głów i okrzyków "Viva San Gennaro" z kaplicy San Gennaro wychodzi procesja z fiolką jeszcze zakrzepłej krwi świętego. Po jakichś 10 min pełnego pasji zaklinania, relikwiarz zostaje wyjęty z etui i dokładnie sprawdzony - powinno teraz nastąpić obwieszczenie, że krew świętego stała się zaiste płynna, poparte potrząsaniem ampułką. Miasto ogarnia wtedy karnawałowa atmosfera - na zewnątrz kościoła rozstawione są kramy, a wierni ustawiają się w kolejce, aby złożyć pocałunek na ampułce, co trwa cały tydzień. Władze kościelne nie zezwoliły jak na razie na naukową analizę krwi i cudownego procesu. Jakakolwiek byłaby prawda, nabożeństwo nadal odgrywa ważną rolę w neapolitańskim kalendarzu i należy do bardziej kuriozalnych tutejszych zwyczajów.

Wnętrze bazyliki Santa Restituta

Pierwsza kaplica po stronie prawej od wejścia do katedry jest pod wezwaniem San Gennaro i zawiera bezcenne fiolki z krwią świętego oraz czaszkę w relikwiarzu w kształcie popiersia z 1305 r.
Przy katedrze (wejście z lewej nawy bocznej katedry) znajduje się bazylika Santa Restituta. Jest ona niemal osobnym kościołem i prawdopodobnie najstarszą budowlą w Neapolu, wzniesioną w 324 r. przez Konstantyna Wielkiego. Całą konstrukcję wsparto na kolumnach pochodzących ze znajdującej się tu wcześniej świątyni Apolla. W baptysterium spotykamy relikty z czasów wczesnochrześcijańskich, np. chrzcielnicę pochodzącą być może ze świątyni Dionizosa. Krypta San Gennaro (na dole) należy do najpiękniejszych przykładów sztuki renesansowej. Ufundowana została przez kardynała Carafa i zawiera groby św. Januarego oraz papieża Innocentego IV.