Jest to jeden z czterech fresków umieszczonych na sklepieniu kościoła dolnego ponad samym ołtarzem i przedstawiających alegorie cnót. Widzimy tu alegorię cnoty Ubóstwa. To wymizerowana kobieta ubrana w łachmany, w którą dzieci rzucają kamieniami i wymachują kijami. Chrystus udziela jej ślubu ze św. Franciszkiem. Świadkami są aniołowie, a także postacie przedstawiające Nadzieję i Czystość. Dwóch aniołów niesie ziemskie dobra jako ofiary. Po obu stronach przedstawiono reakcję świata: młody mężczyzna po lewo oznacza Franciszka, a bogaty po prawo wyśmiewa się.
Autorstwo fresku jest dyskusyjne. Niektórzy obraz przypisują Giottowi, lecz obecnie często uważa się go za dzieło jednego z całej armii nieznanych artystów religijnych.