Positano - małe, lecz urokliwe miasto na Wybrzeżu Amalfi. Początki jego, podobnie jak wielu innych okolicznych miejscowości, giną w pomrokach dziejów. Czasami więc trudno odróżnić fakty historyczne od legend. Jak to się często zdarza, brak danych uzupełniają mity. Jeden z nich opowiada nam, że Positano zostało założone przez Posejdona (łac. - Neptuna), boga mórz, aby przypodobać się ukochanej nimfie o nazwisku Pasitea. Pewne jest, że podróżujący na wschód Fenicjanie i Grecy wstępowali tu często. Rzymianie natomiast wybudowali w pobliżu "wielkiej" plaży willę dla bogatych patrycjuszy. Jej pozostałości znajdują się obecnie pod ogrodami i kościołem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego Positano stało się częścią Republiki Amalfi. Nastąpił wtedy okres prosperity miasta, jako prężnego ośrodka handlu z innymi krajami basenu Morza Śródziemnego. Po okresie świetności nastąpił długi mroczny okres upadku. Podczas dominacji andegaweńskiej i aragońskiej, wiele razy miasto ucierpiało od ataków piratów saraceńskich, a potem tureckich. Positano podźwignęło się dopiero w XVI wieku pod rządami wpływowych rodów. W XVIII wieku nastąpił ponownie okres prosperity miasta, o czym świadczy wiele willi w stylu późnego baroku na wybrzeżu wschodnim.
Położenie Positano, wysoko nad wodą na stromej piramidzie, stało się inspiracją tysięcy pocztówek i pomogło miastu uzyskać pozycję luksusowego kąpieliska. Odkąd John Steinbeck w 1953 r. opisał miejscowość w ciepłych słowach, cieszy sie ona sławą nieproporcjonalnie wielką w stosunku do maleńkich rozmiarów. Franco Zefirelli to tylko jedna z wielkich osobistości, posiadających w okolicy wille.
Plaże rzadko są tu nadmiernie zatłoczone. Główną jest
Spiaggia Grande, położona na prawo przed wioską. Inny, nieco większy odcinek plaży,
Spiaggia del Formillo, ciągnie się wokół wzniesienia w zachodniej części.
Niedaleko wybrzeża Positano wyrasta z morza mały archipelag - "
Li Galli" lub "
Sirenuse" - złożony z trzech wysepek: "
Gallo Lungo", "
Rotonda" i "
Castelluccio". Jest to rzekome miejsce zamieszkania czarujących syren (zapoznaj się też z mitem o Odyseuszu i syrenach, przedstawionym na
stronie o Sorrento).