Cetara to mała wioska rybacka wciśnięta w kraniec wąskiej doliny poniżej Monte Falermo. Posiada ona bardzo małą plażę, trzy restauracje i hotel Cetus, z ładnymi pokojami, usytuowany na szczycie ponad piaszczystą zatoczką.
Pierwotnie w IX wieku była to wioska saraceńska, potem przechodziła w różne inne ręce. Zniszczenie miasta i zniewolenie większości jego mieszkańców przez flotę turecką w 1534 roku było bodźcem do wybudowania wieży "Vicereale", która zachowała się do dnia dzisiejszego.
Z powodu swego położenia, Cetara stanowiła na Wybrzeżu Amalfi od strony Salerno graniczną miejscowość diecezji amalfitańskiej od 1030 roku, a następnie Republiki Amalfi od roku 1120. Jako posiadacza sławnej floty połowu tuńczyka (z czego zawdzięcza swą nazwę), Cetarę zobowiązano do płacenia rybnej dziesięciny (ius piscariae) lokalnemu biskupowi.
W następstwie upadku Amalfi w XII wieku, po atakach i zniszczeniach spowodowanych przez wojska Pizy, Cetara przeszła pod władzę klasztoru Benedyktynów w Erchie, a następnie klasztoru Benedyktynów w Cava, należącego do biskupstwa w Cava dei Tirreni. Port w Cetarze wykorzystywali wtedy mnisi jako punkt przeładunkowy ich towarów wywożonych i przywożonych z Sycylii i Afryki. Klasztor w Cava bogacił się na postojowych i innych opłatach zbieranych w Cetarze.