Jest to najbardziej zabytkowy most Florencji. Jako jedyny ocalał on podczas drugiej wojny światowej, gdyż w 1944 roku nie został zaminowany przez wycofujących się nazistów. Wybudowano go w 1345 roku w miejscu mostu drewnianego. Most zawsze roił się od wiszących nad wodą sklepów, lecz od roku 1593 datuje się monopol jubilerów, gdy Ferdynando I usunął stamtąd stragany rzeźników. Płaty mięsa leżały bowiem bezpośrednio pod skonstruowanym przez Vasariego korytarzem, łączącym Palazzo Vecchio z Palazzo Pitti.
Za dnia most jest pełen turystów i zasobnej klienteli, lecz gdy opadną żaluzje, ruch nie ustaje. Rozkładają wtedy swe kramy uliczni handlarze, a lokalni kawalerowie gromadzą się wokół popiersia Celliniego w nadziei, że niebiosa ześlą im towarzystwo.