Dobszyńska Lodowa Jaskinia (Dobšinská ľadová jaskyňa) położona jest na południowo - zachodnim krańcu Słowackiego Raju i należy do najbardziej interesujących zjawisk przyrodniczych w Europie.
Wejście do jaskini znajduje się w północnym stoku szczytu Duča na wysokości 969,5 m. Poziom jaskini w głąb coraz bardziej obniża się, co w połączeniu z północną orientacją powoduje w zimie zasysanie chłodnego powietrza i ogólne schładzanie. W lecie natomiast, ciepłe powietrze, o mniejszym ciężarze właściwym, nie może dostać się do wnętrza. Z tego powodu, średnia temperatura w jaskini utrzymuje się przez cały rok poniżej 0 °C.
Jaskinia zbudowana jest z wapieni z okresu środkowego triasu. Obecnie większa jej część wypełniona jest lodem, w niektórych miejscach aż po strop, co dzieli ją na niezależne części (m. in. Mała i Wielka Sień, Korytarz Ruffiniego, Zburzony Dom). Lodowe struktury pojawiają się w formie lodu podłogowego, wodospadów, stalagmitów lodowych i kolumn. Na ścianach i stropie w Małej Sieni tworzy się lód sublimatyczny (szreń). Zlodowaciała płaszczyzna zajmuje przestrzeń 9 772 m². Całkowitą objętość lodu oblicza się na 110 132 m³. Najgrubszy lód - 26,5 m - znajduje się w Wielkiej Sieni. Wypełnienie lodowe jaskini ulega ciągłej wymianie podobno już od co najmniej 5 000 lat.
Jaskinię odkrył 15 lipca 1870 roku inżynier górnictwa E. Ruffini wraz ze współpracownikami. Do zwiedzania udostępniono ją już w roku 1871, a w roku 1887 była pierwszą jaskinią w Europie z elektrycznym oświetleniem.

Wejście do jaskini

Całkowita długość jaskini wynosi 1 232 m, a długość trasy wycieczkowej - 475 m, z przewyższeniem 43 m. Zwiedzanie trwa 40 minut i odbywa się tylko w porze letniej z wyjątkiem poniedziałków, tj.
Do jaskini trzeba podejść ok. 20 minut od osady Dobšinská ľadová jaskyňa, gdzie znajduje się najbliższy przystanek autobusowy, kolejowy oraz parking.